Het coronavirus houdt Wel-Zijn op dorpse schaal niet tegen

OLDEBERKOOP – Stichting Wel-zijn op dorpse schaal (WODS) organiseerde activiteiten voor iedere Oldeberkoper. Door de coronacrisis gaan alle geplande samenkomsten niet meer door, maar dat weerhoudt de stichting er niet van om anderen te helpen. Zij focust zich nu tijdens de coronacrisis op de oudere, kwetsbare groep zoals ze eerder ooit begonnen is.   

Stichting Wel-Zijn op dorpse schaal heeft het doel om de leefbaarheid te bevorderen in Oldeberkoop. “Als je dat op dorpse schaal organiseert, heb je het leuk met elkaar. Je bent waardevol als je wat voor een ander kan betekenen”, vertelt Anneke Lukkes, voorzitster van WODS. Het begon met een koffieochtend voor de ouderen en breidde zich uit tot een organisatie voor iedere inwoner van Oldeberkoop.   

Om de senioren tijdens de coronacrisis een hart onder de riem te steken, heeft WODS op 21 en 23 maart 120 tulpenboeketten bij alle tachtigplussers uit Oldeberkoop bezorgd. “Dat vonden ze prachtig,” zegt de voorzitster met trots, “Ouderen vinden het harstikke leuk dat wij onverwachts even langskomen. Ze zijn dan heel blij dat ze weer even met iemand kunnen praten, die behoefte is er heel erg”. Daarom is de stichting met Pasen nogmaals langs de ouderen gegaan met een mandje waarin een zelfgemaakte houten paashaas en eieren zaten. Ook heeft WODS afgelopen week een muzikale omarming bezorgd en een geranium toegereikt aan de senioren.

Ondertussen bellen de vrijwilligers zo nu en dan met een oudere of gaan ze langs voor een gesprek bij de deur. Zij hebben zelf ook de behoefte om weer contact te hebben met de senioren en willen dus ook graag helpen tijdens de coronacrisis. Het valt Anneke Lukkes op dat de betrokkenheid van de vrijwilligers momenteel extreem groot is. “Er zijn nu veel mensen die denken aan anderen door het coronavirus. Iedereen kent elkaar en heeft een eigen motivatie om dit soort werkzaamheden uit te voeren”. 

De senioren geven voornamelijk aan dat ze het fijn vinden om wat meer aandacht te krijgen tijdens deze periode. Van de jongere doelgroep hoort de stichting momenteel erg weinig. “Het zal wel fijn zijn als zij ook aangeven dat ze de activiteiten missen en wat meer van zichzelf laten horen”, voegt Anneke Lukkes daaraan toe.

Het nieuwe jaar voor De Geitefok

De jongens van Geitefok met de meegepikte Barneveldse kippen

Door: Elles Mulder
Gepubliceerd in De Dreijer op 30-01-2020

OLDEBERKOOP – Met het meepikken van de Barneveldse kunstkippen heeft De Geitefok zich wederom bewezen als oudejaarsvereniging. De haan en twee kippen stonden op de rotondes in het Gelderlandse dorpje en zijn erg bekend in de regio. Dit keer heeft het meenemen van het iconische pluimvee een dubbele symbolische betekenis.

Woningnood en boerenprotesten

De Geitefok broedt namelijk op de bouw van nieuwe huizen in Oldeberkoop. Dit om de leefbaarheid van het dorp te behouden. Om de gemeente wakker te schudden heeft De Geitefok gekozen voor deze stunt.

Daarnaast wil De Geitefok de boeren een hart onder de riem steken met deze actie. “De overheid redeneert als een kip zonder kop en houdt de boeren persoonlijk aansprakelijk voor de stikstofcrisis. Ook schort het in de samenleving aan algemeen begrip en respect voor het boerenwerk”, vertelt Jan-Bart Hof.

Voorbereiding

Het meenemen van de kippen kostte heel wat voorbereiding. Zo is De Geitefok een aantal keer naar Barneveld toe geweest om te kijken bij de rotonde. Op die manier zijn ze op een plan gekomen. Met drie bussen zijn de mannen op kerstnacht naar het Gelderlandse dorpje gegaan om de kippen mee te nemen. In elke bus paste precies één kip. Het was een lange klus; De Geitefok vertrok om 11 uur ‘s avonds en was om 6 uur ’s ochtends weer thuis. Dit komt mede door de politie waar De Geitefokkers een aantal keer voor moest schuilen.

Het feest

De oudejaarsstunt is niet het enige wat De Geitefok heeft geregeld voor de viering van de jaarwisseling. De club haalt voor oud en nieuw jaarlijks zo’n €1500 tot €2000 op met de collectebus. Dit geld wordt uitgereikt aan organisaties en verenigingen in Oldeberkoop in de vorm van presentjes of bijdragen. Dit keer werden twintig organisaties en verenigingen verrast zoals OBS de Tjongeling, Lintjo, Berkoper popkoor, MFA en Sport vereent.

Als afsluiting van de avond werd nog een vuurwerkshow gegeven. Hierop volgde een feest in MFA. ‘Deze was goed verlopen. Het feest was erg gezellig en best wel druk!’, vertelt Jan-Bart Hof tevreden.

Jubilieum

Dit jaar is extra speciaal voor de oudejaarsvereniging want ze viert haar 75-jarige jubileum. Ook hiervoor heeft De Geitefok grootse plannen. Iets wat zeker is, is een reünie van nieuwe en oude Geitefok-leden. De vereniging is al druk bezig met het achterhalen van adressen. Na deze hereniging zal er een afsluitend feest zijn voor het hele dorp. Daarnaast zijn er plannen om herkenbaar te maken dat De Geitefok in Oldeberkoop zit. Er wordt onder andere gedacht aan een informatiebord bij de Geit.

Omrop Fryslân komt met documentaire over speciaalonderwijs

OLDEBERKOOP – Omrop Fryslân begint volgend jaar met het uitzenden van een documentaireserie over het praktijkonderwijs genaamd ‘Ik bin PRO’. De omroep probeert met deze reeks de vooroordelen over kinderen met een achterstand te laten verdwijnen. 3 Friese scholen van het praktijkonderwijs werden hiervoor een jaar gevolgd.

In ‘Ik bin PRO’ neem je een kijkje achter het cliché ‘moeilijk lerende kinderen zonder toekomstperspectief’. Het dient als spiegel voor het onderwijssysteem en de prestatiemaatschappij. De gesprekken die met de kinderen werden gevoerd maakte indruk op presentator Raynaud Ritsma: ‘Wat ik heel lastig vond om te zien is dat deze kinderen wel graag vooruit willen, maar omdat zij vaak te horen hebben gekregen dat ze niks kunnen, ze het gevoel hebben dat dat ook echt zo is. Er wordt een stempel op die kinderen gedrukt, maar die stempel is niet terecht.’’

Daarnaast wil de serie bedrijven bewust maken dat deze jongeren een goede aanwinst voor hun onderneming zijn. Zij willen hen motiveren om leerlingen uit het praktijkonderwijs een stage- of werkplek aan te bieden. Daarnaast hopen de documentairemakers dat bedrijven een samenwerkingsrelatie aangaan met scholen in het praktijkonderwijs. Hierdoor is het voor de leerlingen makkelijker om een betere aansluiting te vinden op de arbeidsmarkt. Als laatst worden de pro-leerlingen door deze serie bewust gemaakt dat ze wel kwaliteiten hebben waardoor ze meer kansen aangrijpen. De serie begint op 22 januari en zal daarna iedere woensdag te zien zijn op Omrop Fryslân.

Toegankelijker speeltuin kost moeite

ZWOLLE – Naar aanleiding van de ondertekening van het SamenSpeelAkkoord kan de speeltuin verbouwd worden naar eentje die toegankelijk is voor gehandicapte kinderen. Volgens speeltuinverenigingen een goede zaak, maar eentje die lastig is om uit te voeren.

In Nederland zijn maar weinig speeltuinen bereikbaar voor gehandicapte kinderen. Naar schatting kunnen zij maar bij 1 van de 10 terecht om te spelen. Dat komt onder andere doordat de speelplek bedekt is met zand waardoor toestellen niet bereikt kunnen worden door rolstoelgangers. De Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind wil dat 70% van de speeltuin toegankelijk wordt waardoor gehandicapten zich 100% welkom voelen. Daarom hebben ze jarenlang gestreden voor veranderingen en met succes. Op 3 december is het SamenSpeelAkkoord ondertekend, een overeenkomst om speeltuinen toegankelijker te maken voor gehandicapte kinderen.

Gerard Dou van Wijk- en Speeltuinvereniging ‘Gerard Dou’ in Leeuwarden vindt dit een mooi streven. Hij staat daarom open voor een verandering van de speeltuin. Toch denkt hij dat het een moeilijk uitvoerbaar plan is. ‘‘Wij hebben een speeltuinvereniging dus dan zou je met elkaar om de tafel moeten als bestuur. Je moet praten met ouders over wat geschikt is en met de kinderen over wat ze willen. Ook moet je in gesprek met de gemeente over de mogelijkheden wat betreft de financiering van de toestellen’’. De speeltoestellen worden samen met de gemeente uitgezocht. ‘’Je betaalt als vereniging zelf een gedeelte en een gedeelte wordt door de gemeente betaald,’’ vertelt Gerard Dou.

Financiering van een speeltuin wordt door de gemeente, fondsen, bedrijven en ouders gedaan. De rol van de gemeente is groot. Initiatiefnemers minister van Gehandicaptenzaken Rick Brink en minister Hugo de Jonge hebben er groot belang bij dat de overheid en gemeente meedoen. Hierdoor kunnen in toekomst 10 van de 10 speeltuinen toegankelijk worden. ‘Als er bij de aanleg al rekening wordt gehouden met gehandicapte kinderen, dan hoeven in de toekomst geen extra kosten gemaakt te worden’, vertelt Henk-Willem Laan, directeur van de NSGK en mede-initiatiefnemer.

Het streven van de initiatiefnemers is dat gehandicapte kinderen over 5 jaar overal zorgeloos kunnen spelen. Dankzij deze ontwikkeling is de NSGK dichterbij het doel om deze groep minder eenzaam te maken. Hierdoor is er namelijk een plek waar alle kinderen bijeen kunnen komen. ‘Je ziet vaak dat gehandicapte kinderen geen of weinig vriendjes hebben. Dit begint van jongs af aan in de speeltuin omdat deze niet toegankelijk is. We zijn erop gericht om daar verandering in te brengen. We willen dat deze kinderen ook vriendjes hebben,’ aldus Henk-Willem Laan.

Andere organisaties die meedoen met de ministers en de NSGK zijn: Jantje Beton, Scouting Nederland, Vereniging van Nederlandse Gemeenten, Scouting Nederland en de Nationale Jeugdraad. Samen willen ze honderd toegankelijke speelplekken realiseren binnen twee jaar om spelen voor elk kind normaal te maken. Daarnaast wordt kennis verzameld over deze speeltuinen via het SamenSpeelLoket.

Mogen doodzieke kinderen euthanasie krijgen?

Stel: je bent de ouder van een doodziek 2-jarig kind. Hij of zij heeft geen vooruitzicht in een kwalitatief leven en zal in de toekomst problemen krijgen met ingewikkelde epileptische aanvallen en ademhalingsproblemen. Op zo’n jonge leeftijd moet je kind al vechten om in leven te blijven, een strijd die vanaf de geboorte al verloren was. Is het dan niet beter om diegene uit zijn lijden te verlossen met behulp van euthanasie? Die vraag wordt steeds vaker gesteld door kinderartsen en de Tweede Kamer.

Trage lijdensweg

In de wet staat dat euthanasie niet mogelijk is voor kinderen tussen de 1 en 12 jaar. Voor kinderen onder de 1 die uitzichtloos lijden is dat wel het geval. Vanaf 12 jaar mag een kind om actieve levensbeëindiging vragen, als de ouders daarmee instemmen. Er ontstaat daardoor een gat tussen de twee leeftijden. Euthanasie van kinderen van 1 tot 12 mag niet, maar drie andere opties om doodzieke kinderen uit hun lijden te verlossen wel.

Allereerst kan men kiezen voor palliatieve sedatie. Dit houdt in dat de medicatie wordt versterkt om het lijden van de patiënt te verminderen. Daarnaast kan men de behandeling te stopzetten. Als laatst is er de keuze van versterving, zodra er geen sprake is van een dodelijke ziekte. Hierbij krijgt het kind geen eten en drinken meer zodat diegene sterft. Het probleem hierbij is dat de patiënt de dupe is. Het kan dagen duren voordat een kind eindelijk uit zijn lijden verlost is. Voor de ouders is dit erg vervelend, zij moeten dagenlang aanzien hoe hun kind langzaam aan het uithongeren is.

In de afgelopen 5 jaar waren er 46 van de 359 ernstig zieke kinderen waarbij, volgens artsen, actieve levensbeëindiging beter was geweest. Dat is 13% van alle sterfgevallen van jonge kinderen. Dit heeft de Nederlandse Vereniging voor kindergeneeskunde (NVK) onderzocht. Volgens de ondervraagde artsen hebben deze kinderen te veel en onnodig geleden.

Verdagen inzake de Rechten van het Kind en de Mens

Bij pasgeborenen tot één jarigen gelden strikte zorgvuldigheidcriteria voor artsen. Euthanasie is alleen mogelijk wanneer een kind uitzichtloos en ondraaglijk lijdt. Het handelen van de arts wordt zorgvuldig getoetst, daarna geldt een vervolgingsbeleid. Zodra een arts goed gehandeld heeft, wordt ‘ie niet vervolgd door het Openbaar Ministerie. Voor kinderen tussen de 1 en 12 jaar is dat niet mogelijk omdat ze nog niet wilsbekwaam zijn. Deze leeftijdscategorie weet nog niet wat de gevolgen zullen zijn van het besluit dat ze nemen. Ze kunnen namelijk nog niet de informatie over hun behandeling begrijpen en afwegen.

Daarnaast heeft Nederland het Internationeel Verdag inzake de Rechten van het Kind aangenomen. Hierin staat dat bij alle handelingen naar kinderen de belangen van het kind de eerste overweging vormen. Ook staat er in dat er een verbod is op onmenselijke of onterende behandelingen. Deze bescherming staat ook in Artikel 3 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Verdeling binnen het kabinet

Zou er een mogelijkheid van euthanasie voor 1 tot 12 jarigen moeten zijn? Deze kwestie kent zijn voor- en tegenstanders. Voorstanders zijn voornamelijk kinderartsen, ouders van doodzieke kinderen en de NVK. Daarnaast staan D66, PVDA, VVD en GroenLinks achter een wijziging van de euthanasiewet voor kinderen. 84 Procent van de kinderartsen vindt dat actieve levensbeëindiging mogelijk moet zijn.

De ChristenUnie, SGP en CDA zijn minder enthousiast over dit voorstel van de artsen. CDA-Kamerlid Harry van der Molen legt het volgende uit: ‘’Als we euthanasie bij jonge, wilsonbekwame kinderen toestaan, gaan we de fundamentele streep over dat alleen mensen zelf daarover kunnen beslissen. Want dan komt straks de vraag op: waarom dit alleen voor kinderen regelen en niet voor andere wilsonbekwamen, zoals gehandicapten? Je moet hier goed over nadenken en niet overhaast een beslissing nemen.”

Kleine kans

Voorstanders hopen op een nieuwe regeling betreffende levensbeëindiging van jongen kinderen. Hoogleraar kindergeneeskunde Eduard Verhagen vertelt: ‘’Ik hoop dat we over vijf jaar kunnen terugkijken en kunnen constateren dat we op alle fronten een enorme slag gemaakt hebben. Dat we de zaak hebben opgelost voor ouders en stervende kinderen’’. De NVK verwacht dat 5 à 10 keer per jaar zo’n actieve levensbeëindiging moet worden uitgevoerd. Zoals het nu lijkt is de kans klein dat dit kabinet met ChristenUnie en CDA dat mogelijk gaat maken voor kinderen.